طراحی ظاهری تیگو ۸ پرو مکس

سبک طراحی تیگو ۸ پرومکس همان چیزی است که پیش از این در تیگو ۸ پرو و تیگو ۷ پرو هم دیده ایم، با این تفاوت که در برخی جزییات به واسطه دو دیفرانسیل شدن خودرو و تا حدی افزوده شدن قابلیت های بیراهه نوردی به آن، تغییراتی رخ داده است. در فونیکس تیگو ۸ پرو مکس حاشیه دور جلوپنجره بزرگ تر شده و شکل آن برجسته تر است. همین باعث می شود قالب سپر هم تغییر کرده باشد. در نمای عقب باز هم تغییراتی داریم.

گرافیک چراغ های عقب تغییر کرده و نسبت به نسخه پرو متفاوت است. همچنین طراحی دیفیوزر تغییر داشته است و حالا چهار خروجی اگزوز را به جای دو خروجی در این کراس اوور می بینیم.

امکانات ایمنی و رفاهی و تفاوت نسخه IE

از امکانات ایمنی و رفاهی فونیکس تیگو ۸ پرومکس می توان به مواردی نظیر چراغ های تمام ال ای دی با فناوری AFS، ورود بدون کلید، درِ صندوق برقی، دوربین ۳۶۰ درجه، سنسور عقب، سقف پانورامیک، سیستم فرمان صوتی، شارژر وایرلس، تنظیم برقی صندلی شاگرد از عقب، تهویه دوکاناله اتوماتیک، دریچه تهویه ردیف عقب، شش کیسه هوای ده نقطه ای، سیستم کنترل کشش و پایداری، کروز کنترل تطبیق پذیر، رانندگی نیمه خودران، رادار خطی و نقطه کور، نوربالای خودکار، سردکن و گرم‌کن صندلی های جلو، سیستم صوتی سونی، ترمز پارک برقی، اتوهلد، سنسور نور و باران، کنترل حرکت در سربالایی، تابلوخوان، تنظیم حالت رانندگی و… اشاره کرد، اما در نسخه IE شاهد افزوده شدن امکانات جدیدی به خودرو هستیم که باز هم سطح این کراس اوور دو دیفرانسیل را ارتقا می بخشند.

در فونیکس تیگو ۸ پرو مکس IE از این پس مشتریان می توانند علاوه بر موارد ذکرشده، گرم‌کن صندلی های عقب، گرم‌کن فرمان و دوربین ثبت وقایع را هم داشته باشند و به این ترتیب، تیگو ۸ پرو مکس IE را می توان از نظر امکانات ایمنی و رفاهی در قیاس با رقبای هم‌وطن خود در بازار داخلی ایران بی رقیب دانست.

مشخصات فنی فونیکس تیگو ۸ پرو مکس IE

در این کراس اوور پیشرانه ۲ لیتری توربوشارژ با فناوری پاشش مستقیم سوخت را داریم که توان تولید ۲۵۴ اسب بخار قدرت و حدود ۳۹۰ نیوتن متر گشتاور را دارد و جایگزین نمونه ۱.۶ لیتری توربوشارژ نسخه پرو شده است. قدرت تولیدی پیشرانه از طریق جعبه دنده ۷ سرعته دوکلاچه تر (wet) به تمام چرخ ها منتقل می شود و این یعنی با کراس اووری طرف هستیم که تمام چرخ محرک یا AWD است.

این خودرو با توجه به کراس اوور بودن، قدرت تولیدی پیشرانه را بیش تر به چرخ های جلو و در صورت نیاز (مدیریت پایداری و کنترل حرکت) بخشی از آن را به چرخ های عقب منتقل می نماید.